Z prowadzeniem działalności gospodarczej w Norwegii wiąże się zarówno wiele korzyści, jak i pewnych utrudnień. Prawo w tym kraju ściśle określa obowiązek podatkowy, który jest powiązany z rodzajem i zakresem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Aby uniknąć nadmiernych obciążeń i problemów, należy przestrzegać stawek i terminów wyznaczonych przez urząd. Warto też pamiętać, że właścicieli firm jednoosobowych i spółek obowiązują nieco inne zasady.
Podstawy podatku VAT w Norwegii
Do najważniejszych podatków w Norwegii należy tamtejszy odpowiednik VAT-u, czyli podatek obrotowy MVA – merverdiavgift. Obejmuje on wszelkiego rodzaju działalność związaną ze sprzedażą i świadczeniem usług, a jego konstrukcja bazuje na zasadzie wartości dodanej. Podatek VAT w Norwegii jest pobierany na każdym etapie obrotu towarami i usługami, włącznie z np. momentem rozpoczęcia produkcji, nabyciem przez kolejnych pośredników czy przekazaniem ostatecznemu konsumentowi. MVA dotyczy firm, których obroty w ciągu roku wynoszą ponad 50 000 NOK. Przedsiębiorca ma wówczas obowiązek rejestracji w ewidencji VAT i opłacania podatku w stawce podstawowej 25%, zredukowanej 15% lub niskiej 12%. Druga dotyczy artykułów spożywczych i napojów, natomiast ostatnia obejmuje transport osobowy oraz dobra kultury.
Obowiązek płacenia podatków w Norwegii
W Norwegii rejestracja płatników VAT odbywa się za pośrednictwem systemu Merverdiavgiftsregisteret, a szczegółowe informacje na ten temat są udostępniane przez norweski urząd podatkowy. Zapisy mogą być realizowane zarówno poprzez serwis internetowy, jak i w lokalnym punkcie skattekontoret. W obu przypadkach konieczne jest dołączenie do formularza wszystkich wystawionych do tej pory faktur. Po uzyskaniu wpisu do rejestru płatników VAT, przedsiębiorca otrzymuje obok numeru organizacyjnego firmy skrót MVA. Podatek musi być dodany już do pierwszej faktury po przekroczeniu progu, a następnie doliczany do każdej – niezależnie od tego, czy została ona wystawiona dla firmy czy dla osoby fizycznej. Wpis do rejestru VAT jest równoznaczne z obowiązkiem prowadzenia zgodnej z norweskimi przepisami księgowości. Pomoc w tym zakresie może zapewnić zespół specjalistów Polish Connection, który prowadzą polskie biuro rachunkowe w Norwegii i świadczą liczne usługi doradcze. Przedsiębiorcy muszą też pamiętać o obowiązku naliczana i uiszczania podatku od sprzedaży towarów i usług.
Podatek dochodowy w Norwegii
W Norwegii podatek dochodowy wynosi 22% od zysku, który osiągnęła firma. Kwota ta pozostaje jedynie bazowa, ponieważ w systemie podatkowym tego kraju dodatkowo funkcjonują progi podatkowe. Po ich przekroczeniu przedsiębiorca musi odprowadzić wyższy procent, zależnie od uzyskanych dochodów. Deklaracja przewidywanego zysku na dany rok powinna być składana zarówno po rozpoczęciu działalności, jak i na początku każdego roku kalendarzowego. Na tej podstawie norweski urząd może wyliczyć wysokość zaliczki na podatek dochodowy. Zysk firmy powinien być wykazany w zeznaniu podatkowym, składanym do 31 maja kolejnego roku. Kwota podatku jest obliczana przez urząd, po czym przedsiębiorca otrzymuje pismo z informacją o dopłacie lub zwrocie podatku dochodowego.
Inne podatki w Norwegii
W Norwegii istotną kwestią związaną z VAT-em jest import dóbr z innych państw. Podatek jest wówczas naliczany od wartości statystycznej danego towaru na rynku norweskim, która pozostaje zwykle wyższa od faktycznej ceny. Firmy funkcjonujące w rejestrze muszą rozliczać opłaty importowe w deklaracji podatkowej, a poszczególne kategorie produktów mają przypisane konkretne taryfy celne i stawki lub są zwolnione z opłat. Realizacja kontraktów i obsługa firm w Norwegii często wiąże się z zatrudnianiem pracowników, a tym samym ponoszeniem dodatkowych kosztów zatrudnienia. Pracodawca musi opłacać podatek Arbeidsgiveravgift ze stawką zależną od przynależności do strefy, a także zaliczkę na podatek dochodowy pracownika – Forskuddstrekk. Z reguły koszty stałe sięgają łącznie przynajmniej 26,3% od kwoty wynagrodzenia brutto zatrudnionej osoby. Koszty zmienne wynika głównie z konieczności organizacji szkoleń, finansowania ubezpieczeń i zasiłków chorobowych czy inwestycji w odzież roboczą.