Prawo reguluje sytuacje, w których zarówno strona zatrudniająca, jak i pracownik mają możliwość natychmiastowego rozwiązania umowy o pracę. Standardowo, taka decyzja jest podejmowana z zachowaniem terminu wypowiedzenia lub za zgodą obu stron. Niemniej jednak, istnieją określone okoliczności, które dają prawo do bezzwłocznego zakończenia umowy.
Osoby poszukujące szybkiej alternatywy zatrudnienia mogą skorzystać z opcji rozwiązania umowy za porozumieniem stron. To pozwala na natychmiastowe zakończenie współpracy, pod warunkiem zgodnej decyzji obu stron i nie wymaga przestrzegania okresu wypowiedzenia. W przypadku decyzji o zakończeniu umowy za pomocą wypowiedzenia, konieczne jest dostosowanie się do konkretnych wymogów. Termin wypowiedzenia jest uzależniony od typu umowy (na czas próbny, określony czy nieokreślony) oraz długości trwania zatrudnienia, i maksymalnie może wynosić 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony przez co najmniej 3 lata.
Pracownicy firmy, która ignoruje podstawowe prawa pracownicze, takie jak prawo do urlopu czy terminowej wypłaty wynagrodzenia, często dążą do jak najszybszego zakończenia współpracy. Może się jednak okazać, że pracodawca nie zgadza się na rozwiązanie umowy za porozumieniem stron i w przypadku decyzji o natychmiastowym zakończeniu współpracy, może uznać to za porzucenie miejsca pracy i domagać się odszkodowania. Jednak takie podejście nie jest zawsze słuszne, jeżeli pojawią się pewne szczególne okoliczności.
Pracownik może zdecydować się na bezzwłoczną rezygnację z pracy bez konieczności odprawy, jeżeli wystąpią sytuacje opisane w artykule 55 Kodeksu Pracy. Przykładowo, pracownik ma prawo do natychmiastowego rozwiązania umowy o pracę, jeżeli lekarz wyda orzeczenie o szkodliwości wykonywanych obowiązków dla zdrowia pracownika, a pracodawca nie zapewni mu innego stanowiska, odpowiedniego ze względu na jego stan zdrowia i kwalifikacje zawodowe, w terminie określonym w orzeczeniu lekarskim.